Ροκάροντας με το σκύλο μου!

 

Ποτέ δεν είχα φανταστεί όταν είχα ακούσει πριν από πολλά χρόνια, μαθητής ακόμη, ένα ριθμ εν μπλουζ τραγουδάκι του Rufus Thomas, το «Walking the Dog», ότι θα ακολουθούσα αυτό το επάγγελμα παρακινημένος από την αγάπη μου για τους σκύλους. Βλέπετε, εκείνα τα χρόνια το «Εκπαιδευτής Σκύλων» ηχούσε το ίδιο παράδοξα με το «Χειρουργός Εξωγήινων».

 

Το «Walking the Dog» παντρεύει δύο μεγάλες μου αγάπες, τα σκυλιά και τη ροκ-σόουλ μουσική.

 

Η ιδέα λοιπόν της Ελίνας Ιατρίδου να ασχοληθούμε με κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα εκπαιδευτικά θέματα, μου έδωσε την ευκαιρία να γράψω για τους σκύλους και τη μουσική. Προς Θεού, όχι για τα... σκυλάδικα, αλλά για τις ροκ εν ρολ στιγμές μας. «Η μουσική εξημερώνει τα... θηρία», λένε από παλιά και είναι προϊόν έμπνευσης και συγκεκριμένης ψυχικής κατάστασης. Διαφορετική μουσική ακούμε όταν χορεύουμε, όταν λυπόμαστε ή όταν χαιρόμαστε. Τα εμβατήρια σε εμψυχώνουν για τον πόλεμο, τα μοιρολόγια για να βγάλεις τον καημό σου, το νανούρισμα για να κοιμήσεις το μωρό σου.

Το «Hymn to her» είναι ένα νανούρισμα που έγραψε και τραγούδησε η Chrissie Hynde στη δεκαετία του '80 για τους Pretenders. Ήταν ένα τραγούδι για τη νεογέννητη κόρη της και μου έρχεται πάντα στο νου όταν παρακολουθώ μία γέννα κουταβιών, ενώ το «Puppy Love» της δεκαετίας του '60 με τον Paul Anka ακούγεται πιο ρομαντικό για την ίδια περίπτωση.

 

Δεν νομίζω ότι μας έρχεται κάτι άλλο στο μυαλό εκτός από το «Hound Dog» του Elvis Presley όταν τα κουτάβια αρχίζουν να τρέχουν και να χοροπηδούν μεταξύ τους, εκτός κι αν προτιμάτε τους Residents και τα λαχανιασμένα Χάσκι του μουσικού ντοκιμαντέρ τους «Eskimo» ή, πάλι, κάποια επική μουσική συμφωνία της ρομαντικής Ευρώπης, από αυτές που χαίρεται να ακούει ο Μίκης Θεοδωράκης. Ο τίτλος του τραγουδιού «I wanna be your dog» μας παραπέμπει πολύ εύκολα στην εικόνα των κουταβιών που προσπαθούν να μας κατακτήσουν, δίνοντας την καλύτερή τους παράσταση όταν θέλουμε να διαλέξουμε ένα από αυτά. Το βέβαιο είναι πάντως ότι ο Iggy Pop δεν το έγραψε γι' αυτό το λόγο.

 

Επιστρέφετε σπίτι σας από τη δουλειά σας ή από κάποια βόλτα, αντικρίζετε μισοκατεστραμμένο τον καναπέ και σκορπισμένα τα σκουπίδια. Το καλύτερο που θα μπορούσατε να κάνετε είναι να τα «βάψετε μαύρα» μετά μουσικής απολαμβάνοντας το «Painted Black» των Rolling Stones. Οι U2 είχαν εμπνευσθεί από ένα πολιτικό γεγονός και έγραψαν το «Sunday Bloody Sunday». Εμείς το θυμόμαστε όταν είναι Κυριακή και θέλουμε να κοιμηθούμε λίγο παραπάνω, αλλά ο σκύλος μας πρέπει να βγει τη συγκεκριμένη ώρα που κάνει την πρωινή του βόλτα.

Τι να πούμε και για το «I Don't Like Mondays» των Boomtown Rats. Διαχρονική πρωινή αλήθεια.

 

Την εικόνα ενός ιδιοκτήτη που του έχει φύγει ο σκύλος και εκείνος προσπαθεί τρέχοντας να τον φτάσει, θα την επενδύαμε μουσικά με το «Hit The Road, Jack» του Ray Charles ή με το ίδιο τραγούδι στην πιο φαρμακερή του διασκευή, δια χειρός Residents, αν ο σκύλος είναι σούπερ βιονικός, σχεδόν μεταλλαγμένος. Πολλοί ιδιοκτήτες μεγάλων φυλών που προορίζονται για φύλακες, καθώς περπατούν στο δρόμο, θα ήθελαν πολύ ν' ακούγεται το «Born to be Wild» των Καναδών Steppenwolf, γνωστό κυρίως μέσα από την ταινία «Easy Rider». Για τα σκυλιά-συντρόφους θα προτιμούσαμε το «Sultans of Swing» των Dire Straits.

 

Το καμάρι σας νικητή σε μία έκθεση σκύλων θα το συνόδευε μια χαρά το «We are the Champions» των Queen. Σε ένα μακρινό ταξίδι με αυτοκίνητο παρέα με το σκύλο σας, δοκιμάστε να ακούσετε το «Roadhouse Blues» των Doors. Τα χιλιόμετρα βγαίνουν πιο εύκολα. Εξάλλου το ροκ ήταν ανέκαθεν η αμερικανική μουσική του δρόμου, δηλαδή του αυτοκινητόδρομου, έτσι γεννήθηκε και έτσι θα πεθάνει. Την ώρα της δίκαιας τιμωρίας προτιμήστε κάποιο αργό μπλουζ του B.B. King, του John Mayall ή, γιατί όχι, των Pink Floyd. Θα ήταν ό,τι καλύτερο. Εξάλλου, θα καλμάρει και η οργή σας.

 

Όσο για την ώρα του παιχνιδιού, ένα γρήγορο μπούγκι των ZZ Top, των Lynyrd Skynyrd, των Canned Heat ή του Fat Boy Slim, θα συνόδευε τη χαρούμενη διάθεση, τη δική σας και του σκύλου σας. Θυμηθείτε των ώρα που επιστρέφετε σπίτι σας και ο σκύλος σας είναι χαρούμενος και σας δείχνει την αγάπη του, να ακούσετε το τραγουδάκι των Godfathers «She gives me love» ή κάτι από τις Sangri-La και τις Supremes.

 

Πολλοί μουσικοί της ροκ έχουν βάλει τους σκύλους στις δουλειές τους. Ο David Bowie στο σπουδαίο LP «Diamond Dogs» (1973) και οι Led Zeppelin στο LP «IV» (1971) στο οποίο τραγουδούν το «Black Dog». Η πρώτη μπάντα που εμπνεύσθηκε από την οικολογική καταστροφή, οι Manfred Man's Earth Band, στο «Night Flight to Bombers», χρησιμοποιώντας γαβγίσματα σκύλων, γράφουν το ορχηστρικό κομμάτι «Pluto, the Dog». Οι Beatles μάς τραγουδούν το «Hey Bulldog» και οι διαστρικοί Pink Floyd στο άλμπουμ «Animals» χρησιμοποιώντας γαβγίσματα για εισαγωγή, θα γράψουν -τι άλλο;- το «Dogs» (1977).

 

H μέθοδος που χρησιμοποιούμε εμείς οι εκπαιδευτές σκύλων στη δουλειά μας, βασίζεται στα πειράματα του Ρώσου επιστήμονα Pavlov με τα σκυλιά. Ο Pavlov έδωσε το όνομά του στη θεωρία του, αλλά και στο συγκρότημα των Pavlov's Dog, των οποίων το τραγούδι «Julia», όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά. Ο κορυφαίος Έλληνας κιθαρίστας της τζαζ, ο Λάκης Ζώης, στον προτελευταίο του δίσκο, το πρώτο κομμάτι το είχε ονομάσει «Rush training» για την εκπαίδευση του Γερμανικού Ποιμενικού του Ρας, τον οποίο εκείνο τον καιρό τον έφερνε στη σχολή μας για εκπαίδευση.

 

Η καλύτερη μπλουζ μπάντα της χώρας μας, οι Θεσσαλονικείς Blues Wire, ονόμασαν ένα άλμπουμ τους «Bulldog Boogie» και φωτογραφήθηκαν για το εξώφυλλο μαζί με ένα Αγγλικό Μπουλντόγκ.

Στο χώρο του σκα, στη βρετανική σκηνή του 1980, οι Specials τραγουδούσαν «Do the dog». Tρεις σπουδαίοι μουσικοί, ο Stewart Copeland, η Deborah Hopeland και ο Stanley Clark έδωσαν στο άλμπουμ τους την ονομασία «Animal Logic» και αντί για δικές τους φωτογραφίες έβαλαν τρία Δαλματικά σκυλιά.

 

Στις μέρες μας, οι Βρετανοί Blur στο «Park Life», έβαλαν τη φωτογραφία δύο εκπληκτικών Γκρεϊχάουντ σε αγώνα κυνοδρομίας. Dog Eat Dog ονομάζεται ένα γκρουπ μουσικό, με σκληρό industrial ήχο.

Τέλος ας μην ξεχνάμε τον πασίγνωστο Victor, το σκύλο-σήμα της δισκογραφικής εταιρείας RCA, ο οποίος κάθεται μπροστά από ένα γραμμόφωνο και ακούει μουσική.

Ο πληθωρικός και ανυπέρβλητος Frank Zappa, στο δίσκο του «Apostrophe», τραγουδά για τη Nanouk, το Χάσκι που είχε ιδιοκτήτρια την Eσκιμώα Silda.

 

Όποια μουσική και αν ακούτε, αν εσείς περνάτε καλά, ο σκύλος σας περνάει καλύτερα. Πάντως αν ήρθε η ώρα να χαλαρώσετε, είναι καλύτερα να ακούσετε μαζί με το σκύλο σας το «Hey, Hey - My, My» του Neil Young, το πασίγνωστο «Hotel California» των Eagles, κάποια μπαλάντα των Stranglers ή των νεώτερων μελωδών Air και φυσικά τα «νυχτερινά» του Σοπέν, του Μότσαρτ ή του Ντεμπισί, οι οποίοι έχουν επηρεάσει κάθε νότα που στριφογυρίζει γύρω μας, στη Δύση τουλάχιστον...

 

Καλή Ακρόαση